İşte birçok açıdan rekorlar kırmaya aday bir film… Öncelikle öylesine zengin bir kadrosu var ki şaşarsınız! Bu kadar oyuncu nasıl bir araya gelmiş? Ve çoğu bu denli küçük rolleri nasıl kabullenmişler...

Son Cannes şenliğinde olay yaratan filmin hikâyesi, 1950’lerde başlar. Zengin iş adamı Zsa-zsa Korda, Balkanlar üzerinde uçarken bir suikast sonucu uçak düşer. Bu dümenlere öylesine alışıktır ki üstat… Daha önce de yarım düzine saldırıdan sağ çıkmıştır. Ama artık büyük servetini garantiye almaya kararlıdır. Eski eşlerinin hepsi ölmüştür, arkalarında bir sürü çocuk bırakarak. Ve kimi gerçek, kimi evlatlık olan… Tam dokuz adet! Ve filmin bir yerinde onun için şöyle denir: “İmportant patron of the high Renaissance- Yüksek Rönesans’in önemli patronu!”

Ama onun adayı kızı Liesl’dir. Kendini dine adamış, rahibe olmaya kararlı sevimli bir genç kız. Ayrıca iş adamı Korda, ne yapıp edip ve gerekirse borç alıp şirketini adam etmeye kararlıdır. Bu yolda kendisine asistanı bir genç ve böcekler konusunda uzman bir öğretmen yardımcı olacaklardır.

Bu filmi nasıl tanımlamalı, bunca zengin temalar ve gösterişli kadrosuna rağmen niye o kadar sevmediğimizi açıklamalı? Önce biraz estetiğine bakalım. Öncelikle ekran sık sık daralıyor, yer yer siyah-beyaza geçiyor. Kamera da aynı biçimde çokluk sabit kalıyor. Ama asıl önemlisi içerikle, özle ilgili. Film klasik psikolojiye sırt çevirmiş, tümüyle şematik bir anlatıma sahip. Tüm o parlak oyuncular mekanik biçimde, sanki kurulmuş kuklalar gibi konuşuyorlar. Böylesine bir kadroyu neredeyse kuklalara dönüştürmek ne kadar başarıysa…

Öte yandan, olasılıkla şimdiye dek izlediğim en absürt film bu! Ki az izlememişizdir… Kahramanları ekranda sürekli bol yaralı-bereli görünüyorlar. Ayrıca daha önce söylediğim gibi, din de önemli bir unsur. Ailelerin hep saygı gösterdiği… Ve Korda bir ölçüde kızının etkisinde kalarak, onun sayesinde dindar olduğunu açıklıyor.

Yönetmene gelince… Wes Anderson elbette ilginç bir yazar-yönetmen… Hele senaryoda daha önce de çalıştığı Roman Coppola ile bir araya gelince… Ki o da dahi yönetmen Francis Ford Coppola’nın oğludur. Daha önce de Rushmore, Tenenbaum Ailesi, The Darjeling Limited, Büyük Budapeşte Oteli, Fransız Postası, Asteroid Şehir vb. ilginç yapımlarla dikkati çekmiştir. Bu kez gerçekten çok farklı, çok iddialı bir film yapmak istemiş. Ama bunu nereye kadar yapmış, tartışılır. 

Oyunculara gelince… Valla o kadroya rağmen konuşması ve seçmesi zor bir konu… Elbette uzun zamandır ortalarda olmayan Benicio del Toro filme hâkim olmuş denebilir. Ama sempatik bir hakimiyet değil bu… Kızı Liesl’de Mia Threapleton belki o ‘kukla’ların en iyisi. Ama nedeni var elbette: çünkü o da Kate Winslet ‘in kızı değil mi? Belki biraz Riz Ahmet’ten  de söz edilebilir. Ama tüm o harika kadro için fazla bir şeyler söylemek mümkün değil. Sanki çoğu ziyan olmuş gözüküyor!

İşte bu ‘Fenike Planı’ için yazacaklarım bu kadar. Siz de kendi planlarınızı yapın, görün ya da görmeyin!

(The Phoenicien Scheme)

Yönetmen: Wes Anderson
Senaryo: Wes Anderson, Roman Coppola
Görüntü: Bruno Delbonnel
Müzik: Alexandre Desplat
Oyuncular: Benicio Del Toro, Tom Hanks, Stephen Park, Scott Shepherd, Willem Dafoe, Murray Abraham, Rupert Friend, Michael Cera, Alex Jennings, Riz Ahmet, Bryan Cranston, Charlotte Gainsbourg, Mathieu Amalric, Scarlett Johansson, Bill Murray, Benedict Cumberbatch, Hope Davis, Mia Threapleton, Yekta Arman

Universal filmi, 2025

İşte birçok açıdan rekorlar kırmaya aday bir film… Öncelikle öylesine zengin bir kadrosu var ki şaşarsınız! Bu kadar oyuncu nasıl bir araya gelmiş? Ve çoğu bu denli küçük rolleri nasıl kabullenmişler...

Son Cannes şenliğinde olay yaratan filmin hikâyesi, 1950’lerde başlar. Zengin iş adamı Zsa-zsa Korda, Balkanlar üzerinde uçarken bir suikast sonucu uçak düşer. Bu dümenlere öylesine alışıktır ki üstat… Daha önce de yarım düzine saldırıdan sağ çıkmıştır. Ama artık büyük servetini garantiye almaya kararlıdır. Eski eşlerinin hepsi ölmüştür, arkalarında bir sürü çocuk bırakarak. Ve kimi gerçek, kimi evlatlık olan… Tam dokuz adet! Ve filmin bir yerinde onun için şöyle denir: “İmportant patron of the high Renaissance- Yüksek Rönesans’in önemli patronu!”

Ama onun adayı kızı Liesl’dir. Kendini dine adamış, rahibe olmaya kararlı sevimli bir genç kız. Ayrıca iş adamı Korda, ne yapıp edip ve gerekirse borç alıp şirketini adam etmeye kararlıdır. Bu yolda kendisine asistanı bir genç ve böcekler konusunda uzman bir öğretmen yardımcı olacaklardır.

Bu filmi nasıl tanımlamalı, bunca zengin temalar ve gösterişli kadrosuna rağmen niye o kadar sevmediğimizi açıklamalı? Önce biraz estetiğine bakalım. Öncelikle ekran sık sık daralıyor, yer yer siyah-beyaza geçiyor. Kamera da aynı biçimde çokluk sabit kalıyor. Ama asıl önemlisi içerikle, özle ilgili. Film klasik psikolojiye sırt çevirmiş, tümüyle şematik bir anlatıma sahip. Tüm o parlak oyuncular mekanik biçimde, sanki kurulmuş kuklalar gibi konuşuyorlar. Böylesine bir kadroyu neredeyse kuklalara dönüştürmek ne kadar başarıysa…

Öte yandan, olasılıkla şimdiye dek izlediğim en absürt film bu! Ki az izlememişizdir… Kahramanları ekranda sürekli bol yaralı-bereli görünüyorlar. Ayrıca daha önce söylediğim gibi, din de önemli bir unsur. Ailelerin hep saygı gösterdiği… Ve Korda bir ölçüde kızının etkisinde kalarak, onun sayesinde dindar olduğunu açıklıyor.

Yönetmene gelince… Wes Anderson elbette ilginç bir yazar-yönetmen… Hele senaryoda daha önce de çalıştığı Roman Coppola ile bir araya gelince… Ki o da dahi yönetmen Francis Ford Coppola’nın oğludur. Daha önce de Rushmore, Tenenbaum Ailesi, The Darjeling Limited, Büyük Budapeşte Oteli, Fransız Postası, Asteroid Şehir vb. ilginç yapımlarla dikkati çekmiştir. Bu kez gerçekten çok farklı, çok iddialı bir film yapmak istemiş. Ama bunu nereye kadar yapmış, tartışılır. 

Oyunculara gelince… Valla o kadroya rağmen konuşması ve seçmesi zor bir konu… Elbette uzun zamandır ortalarda olmayan Benicio del Toro filme hâkim olmuş denebilir. Ama sempatik bir hakimiyet değil bu… Kızı Liesl’de Mia Threapleton belki o ‘kukla’ların en iyisi. Ama nedeni var elbette: çünkü o da Kate Winslet ‘in kızı değil mi? Belki biraz Riz Ahmet’ten  de söz edilebilir. Ama tüm o harika kadro için fazla bir şeyler söylemek mümkün değil. Sanki çoğu ziyan olmuş gözüküyor!

İşte bu ‘Fenike Planı’ için yazacaklarım bu kadar. Siz de kendi planlarınızı yapın, görün ya da görmeyin!