CHP Genel Başkanı Özgür Özel büyük bir çaba ile önemli bir siyasi mücadele veriyor. Sabahtan akşama sokakta. Yozgat’ta Konya’da, İstanbul’da Ankara’da… Mitingde, anmada cenazede, cezaevi ziyaretinde, davalarda… Sokağın derdini, tasasını dinliyor, anlıyor, anlatıyor. Üstelik prompter kullanmıyor. Gazeteci olarak pek çok miting izledim. Son dönemde alandaki kalabalıkla iyi diyalog kuran, karşılıklı konuşan birkaç isimden biri diyebilirim. Özel bir yandan 19 Mart’ta özgürlüklerini kaybeden başta partisinin cumhurbaşkanı adayı Ekrem İmamoğlu ve çalışma arkadaşlarının hakkını savunmaya çalışıyor. Bir yandan da ekonomiden dış politikaya günlük konularda söz söylemeye, politika geliştirmeye uğraşıyor. Kıbrıs’ta ‘2022’de öldürülen Halil Falyalı’nın elindeki kasetler’ gibi geniş kitlenin girmekten sakındığı alanlara da giriyor Meclis kürsüsünden bunu seslendirerek konunun kitleselleşmesine katkı sağlıyor. Ya da ABD ve başkanı ile kurulan ilişkinin şekli nedeniyle ‘Gazze’de aktif olunmamasından geçmişte Rahip Brunson’ın serbest kalışına’ kurduğu cümlelerle ya da İmamoğlu operasyonunun ABD icazetli olduğu iddiasıyla iktidarın sinir uçlarına dokunuyor.

Sert bir muhalefet götürüyor Özgür Özel ve anketlere göre bunun karşılığını da alıyor, AKP ile puan anlamında arayı açıyor. Ancak kimi anketlerde AKP’nin de oylarını CHP’ye göre çok daha az da olsa yükselttiğine dair kimi sonuçlar da gözüküyor. Bunu ‘kutuplaşmanın’ ya da sert muhalefetin sonucu olarak yorumlayanlar da var. Ancak 23 yıllık iktidarın başta ekonomideki krizi toparlayamaması ve yaygınlaşan adaletsizlikler nedeniyle, her geçen gün daha geniş kitlelerin muhalefete daha çok kulak verdiğini de görmek gerekiyor. İktidarın kalesi olarak tabir edilen yerlerde toplanan kalabalıklar, hafta içi hafta sonu fark etmeden akşam saatlerinde yapılan eylemlere katılan sayısındaki oran bunların her biri halkın iktidarın değişebilme ihtimalinin artık daha net öngörülebildiğini gösteriyor.

Böyle zamanlarda yani rüzgarın arkaya alındığında kimi provakasyonlar ortaya çıkabiliyor. Özgür Özel’e Sırrı Süreyya Önder’in cenazesi sırasında yapılan saldırıyı sıradan bir durum olarak görmemek gerekiyor. Özel bir süredir tehditler aldığını, istihbari değerlendirmeler olduğunu söyledi. Yapılan saldırıyı Özel’in şahsında sokakta demokratik hakkını ortaya koyan-savunan kitlelere karşı da okumak mümkün. Ya da bir caydırma hamlesi. Özgür Özel’in evladının adresinin bile yayınlanması olayın başka vahim bir göstergesi.

Özgür Özel’in geri adım atmayacağı konusunda saldırı gece yarısına doğru geldiği genel merkezde verdiği mesajlar önemliydi. Saldırının hemen ardından cumhurbaşkanının geçmiş olsun dileğini iletmek için aramasını Özel şöyle yorumladı:

“Sayın cumhurbaşkanının açtığı telefon bir değer taşıyor. Ben geçmiş olsun telefonunu dikkate alıp ‘telef’ sözünün geri alındığını düşünüyorum.”

Özel’in bu çıkışına kimi eleştiriler geldi. Erdoğan’ın ‘bakalım cumhurbaşkanlığı hevesi yolunda daha kaç CHP’li telef olup gidecek’ cümlesinin bir telefonla berteraf olmayacağını düşünüyorlardı eleştirenler. Bu eleştirilere haksız demek zor ancak bir yandan da Özel olayın olduğu gün daha büyük provakasyona yol açabilecek bir durumu da engellemiş olabilir.

Bu arada dün CHP Ankara Büyükşehir Belediye Başkanı Mansur Yavaş’ın X hesabından bir fotoğraf ve açıklama paylaşıldı. Yavaş ve Adana Büyükşehir Belediye Başkanı Zeydan Karalar Şehircilik Bakanı Murat Kurum ile bir görüşme yapmış ev sahipliği için teşekkür ediyorlardı. Elbette belediyelerin ve bakanlıkların bir arada götürmesi gereken ‘siyaset üstü’ konular vardır-olacaktır. Ancak şu soru da meşrudur: Olağanüstü hallerde, olağan haller, ne kadar olağandır? Ya da ‘normal bir ilişki kurulurken’ yaşanan anormallik(ler) de bir şekilde ortaya konulamaz mı?

Tokatla hapis arasına sıkıştırılmaya çalışılan muhalefet, kutuplaşmaya-ayrıştırmaya değil birleştirmeye odaklanmalı elbet. Ancak bazen verilen bir demeç ya da paylaşılan bir fotoğraf başta iktidarın gücü-belirleyiciliği başka şekillerde de anlaşılabilir.