Evet, tarihimizin heyecan verici
bir döneminden geçiyoruz.
Barış adına umut verici zamanlar.
PKK kendini feshediyor,
silah bırakıyor,
dağın yolu kapanıyor.
Ama sorular da bitmiyor.
Kendi kendime mırıldanıyorum:
Bu pilav daha çok su kaldırır!
Karamsarlık mı? Hayır.
Ülkede demokrasi ve hukukun
yerlerde sürünen hallerine bakınca,
gerçekçi olmaya çalışıyorum.
Saray çevrelerinden doğru estirilen
oldu da bitti maşallah havasından
uzak duruyorum.
Şimdi bazı sorular ve yanıtlar:
Cumhurbaşkanı Erdoğan'ın
Kızılcıhamam konuşmasıyla
DEM Parti Cumhur İttifakı'na mı
katılmış oldu?
Ya da demokrasiyi satar mı DEM?
Daha genel sorayım:
Kürtler, Erdoğan'la, Bahçeli'yle
birlik olup demokrasiyi satışa
getirirler mi?
Hiç ihtimal vermiyorum.
DEM Parti ve Kürtler akıllarını
ekmek peynirle yemediler.
Nitekim, DEM Parti yetkililerinden
bugün gelen ilk açıklamalar da
yemediklerini gösteriyor.
Kandil'e gelince...
Demokrasi Kandil'in umurunda mı
diyenler de var.
Önce şunu yazın bir kenara:
Kürt sorununun Türkiye gündemine girmesini
PKK'nın isyanı sağladı.
Evet, patlayan silahlar, şiddet ve terör
eylemleri Türkiye'yi çok kanattı,
memlekete büyük acılar çektirdi.
Ama "Kürt realitesi"nin kabulü,
PKK'nın kurucu önderi APO'nun
devlet tarafından muhatap alınması da
bu isyan sayesinde oldu.

Kandil ve demokrasi...

Önce günlüğümün sayfalarını çeviriyorum.

2009 yılı Mayıs ayı.
Murat Karayılan ile Kandil’de yaptığım
ilk görüşmede bana şöyle demişti:

“Biz 30 yıl önce dağa piknik yapmak için çıkmadık...”

Dört yıl sonra, çözüm sürecinin
başlamasından iki gün sonra,
2013'ün 23 Mart günü Kandil'de
Karayılan'a bu sözünü hatırlattım.
Ateşkesle birlikte sınır dışına çekilmek;
bunu takip edecek bir süreçte silah bırakmak,
yani dağdan inmek...
Bu iki süreçte Ankara’nın
neler yapması bekleniyordu?

Karayılan şöyle dedi:

“Yeni bir anayasaya kesinlikle ihtiyaç vardır.
Yeni dönemde Türkiye’nin tam
demokratikleşmesi ve Kürt sorununun
çözümünü de kapsayan,
adeta yeni bir kuruluşu öngören
yeni bir anayasal taslağa ihtiyaç vardır.
Türkiye’nin demokratikleşmesi aynı zamanda    
gerçek barıştır, toplumsal uzlaşmadır.”

Sormayı sürdürdüm Murat Karayılan'a:

“Türkiye’de bazı çevreler diyorlar ki...
Bu defa Kürtler Türkleri satacak ve
kendi istediklerini alırken,
Erdoğan’ı da ‘başkan baba’ yapacaklar;
yani Kürtler kendi haklarını elde ederken
Türkiye’de otoriter bir rejime kapıyı açacaklar.”

Karayılan’ın yanıtı:

“Asla böyle bir durum söz konusu değildir...
Tam tersidir. Kürt sorunu ile demokrasi sorunu
etle tırnak gibi iç içedir. Kürt sorununun çözümü
demek, Türkiye’nin demokratikleşmesi demektir.
Türkiye’de yaşayan bütün etnik ve dinsel kimlikleri
reddeden değil, kabul eden bir demokratik uzlaşmayı,
geliştiren bir perspektifi olumlu buluyoruz biz.
Ve yeni anayasada üç şey önemlidir bizim için.
Yeni vatandaşlık tanımı... Kimliklerin tanımı...
Türkiye ulusunun tanımı...”

(Hasan Cemal, Kürdistan Günlükleri, Everest Yayınları, 2014, s. 58-59. 2013
Mart ayındaki bu Kandil röportajım T24'te yayımlandı.)

Yazımı burada kesiyor, tekrarlıyorum:
Barış adına umut verici, heyecan verici bir
dönemden geçiyoruz, evet ama demokrasi,
hak hukuk adalet konularında
birçok soru da varlığını devam ettiriyor.

KİŞİSEL BİR NOT: İki hafta tatilde olacağım, bu köşede tekrar görüşmek üzere.