Aslında yolu Bodrum'la kesişen bir hain üzerine bu haftaki yazımı planlamıştım.

Tanınmış bir dostumla ihanet nedir sorusunu tartışırken, ihanet varsa hain ve hainler vardır çıkarımından çıkamayıp uzun uzun bir sohbete dalmıştık.

Bir ihanetin tarihsel sürecine bakmak gerektiği ve bu süreç sonunda kimin kahraman kimin hain olduğuna öyle karar verilmesinin doğru olacağı fakat yazının bulunmasıyla güçlünün kendi hikâyelerini tarih olarak dayattığını ve günümüzde ise popülizmin bir ihtiras yarattığı ve bunun yazıyı bulmak kadar ihtişamlı bir algı yönetimine dönüştüğü, bu ihtişamın büyü yapılmışçasına kitleleri istenen şeye çevirdiğini, bundan kurtulmanın ise bilgi toplumu olmakla mümkün olabileceğine kadar vardırınca işi, hah dedim ben bu hafta başka bir şey yazmalıyım...

Siyasi yazılarımı bir müddet için ertelemek istiyordum. Nedenini sorarsanız, yerel seçimler öncesinde beklentilerin aksine akıl sağlığını yitirmişçesine yaşanan gelişmeleri izlediğimde şöyle düşündüm:

"Dillerden düşmeyen değişim meramının ancak başkalaşım olarak açıklanabilecek bir çizgiye gelmesi karşısında oturup susmak ve olacakları beklemekten başka bir çare kalmadı."

Evet, oturup izlemek ama bu sırada da bazı sorulara yanıt aramak...

Cumhuriyetin bilgi toplumuna dönüşebilmesi için en önemli adımların Hasan Ali Yücel ve İsmail Hakkı Tonguç tarafından atıldığını söylersek sanırım konuya doğru bir yerden girmiş oluruz. 

Yüzyıllarca geri bırakılan Anadolu'nun aydınlanmasının ışığı olan Cumhuriyetin en önemli bu iki şahsiyetinin bir miras olarak bıraktığı tüm kazanımların yerinde yeller esiyor olsa da yaptıkları ve kişilikleri ile adeta Zeus'tan ateşi çalıp insanlığın hizmetine sunan birer Prometheus oldular. 

Ta ki siyaset, ülkemiz için Pandora'nın kutusundan farksız 'karşı devrim' e boyun eğene kadar.

Evet, Pandora'nın kutusu açıldığından bu yana bu ülke çekilmek istediği karanlığa karşı direniyor görünse de hâlâ başaramıyor.

En son umutlarını tek bir sepete koymayı başardığı 14 – 28 Mayıs 2023 seçimlerinden sonra toplumsal muhalefetin amiral gemisi, değişim derken başkalaştığı, dönüştüğü bir girdap içinde karanlığın çekimine karşı koyamıyor ve çok üzgünüm, yozlaşıyor...

Mesela size de artık çekilmez gelmiyor mu, Cumhur İttifakı için din ve kimlik sömürüsü karşısında CHP'nin tabanına karşı harareti hiç dinmeyen Cumhuriyet ve Atatürk sömürüsünden başka bir vizyon koyamaması? 

Cumhuriyet Halk Partisi Genel Başkanı Özgür Özel aday adayı bile olmayan ve atandığında doğal olarak tartışma yaratan genç bir başkan adayı için çıktı kürsüden her şeyi söyledi yetmedi en son onun arkasında Mustafa Kemal Atatürk var deyiverdi. 

Hayda, e yeter gari da! 

"Benim fikirlerimi, benim duygularımı anlıyorsanız ve hissediyorsanız bu kâfidir" diyor Atatürk, yani onu her seferinde metinlerde, kürsülerde kullanmanın yetmeyeceğini anlamalı ve aslında ilkelerini, fikirlerini, devrimlerini yaşatmayı, hayata geçirmeyi bilmeli Cumhuriyet Halk Partisi'nin lideri.

Ne demek istiyorum?

Değişimin, haklı, güçlü ve büyük bir arzuyla dile getirildiği kurultay salonunda ben de vardım. Allah var ya kalbim her şeye rağmen Kılıçdaroğlu ile birlikteydi ancak kurultay salonundan mutsuz ayrıldığımı söyleyemem aksine umutla döndüm evime.

Ön seçim, parti içi demokrasi, liyakat ve emek... Aslı astarı bilinmeyen danışmanlarla değil seçilmiş kurulları ve yazılmış kurallarıyla yönetim vaadine karşın yine de ilk turda neredeyse berabere kalınan bir sonuca rağmen iyi başlayan her şey hızla popülizm ve nepotizme evrildi, yozlaştı…

Aday adayı bile olmayan kendi avukatını denizden babam çıksa yerim misali Türkiye'nin kalbi Çankaya'ya aday yapmak!

Sonra, aman Cumhuriyet için hayati seçim öncesindeyiz bunları konuşmanın sırası mı? 

Hadi canım sen de! 

Eyvallah.