DİĞER
"Bu kısa ve yoğun roman aslında fildişi kulesindeki yalnız sanatçının durumunu anlatmaktadır. Mann’ın iddiası kimsenin o kuleye isteyerek kendini kapatmadığıdır."
"Müstehzi başlığına kanıp bu eseri çam ve deniz kokulu bir ‘bilgelik edebiyatı’ örneği, imrendirici bir hatırat niyetine okuyanlar olacaktır. Oysa Çapan her birimizi ekolojik ve zihinsel coğrafyamızın ne büyük bir hız ve şiddetle bir başka coğrafya’ya dönüştüğünü, dönüştürüldüğünü sorgulamaya çağırıyor."
Attila İlhan, Mehmed Rauf, Ömer Seyfettin gibi yazarların ayrımcılığı ve cinsiyetçiliği görmezden gelinemeyecek kadar belirgin. Eleştirel bir bakışla okunmalarının vakti gelmedi mi?
"Banu Özyürek’in öykülerinde bir boşluk motifi durmaksızın yinelenir. Karakterler yaşamayı öğrenmeye, neredeyse her öyküde karşımıza çıkan o meşhur “boşluk”ları doldurmaya çalışırlar."
"Nihilizmi erken keşfettiği için mi bir büyük yalnızlığa yargılı kılmıştı kendini yoksa bu büyük yalnızlık mı taşımıştı Edip Cansever'i adım adım nihilizmin kıyısına?"
"Çoğu büyük yapıt gibi Beauvoir’ın yapıtı da hak ettiği asıl kavrayışa ulaşamadı, yalnız kaldı, Batı’da daha hızlı, dünyanın çeperlerinde fazlasıyla yavaş yol aldı."
Kendi içinde tutarlı bir roman dünyası yaratan Yates, olay örgüsünden çok, karakterlerinin psikolojisine eğilerek okuruna rahatsız edici bir atmosfer sunar. “Kaygı çağının sıkıntılı ve tasalı realisti” olarak nitelenmesini haklı çıkaracak biçimde yolu “mesut olamayan insanlar fotoğrafhanesi”ne düşenlerin hikâyelerini yazar.
"Tıpkı Bir Yaprak Gibi, her türlü bilme faaliyetine dair metodolojik ilhamlar vermenin yanı sıra, yazma tarzları hakkında içgörüler ve pratikler de barındırıyor."
"Oral yasaklı (ya da en azından ‘sakıncalı’) bir dilden (Kürtçe) gelen bir yazar olarak, majör dilin içinde, kendi yasaklı dilinin hayaletini dolaştırıyor, tıpkı, mesela Sevim Burak’ın Yidiş dilini edebiyatında bir hışırtı gibi dolaştırması, dilde arızalar çıkarması gibi."
Amerikan yaşam tarzını veya yeryüzünün sonunu kuşbakışı gösteren bir fotoğraf kitabı ve fotoğraflarla global emlâk piyasasının dinmeyen iştahı...
Onetti’yi sevmek, ondan zevk almak bugün özellikle yazarlardan oluşan daha dar bir izlerçevre içinde bir çeşit ayrıcalık haline gelmiştir, bir mecburiyet değilse eğer. “Yazarların yazarı" gibi bir konum. Şöhretlerden “blurb”ler, arka kapak yazıları bu konumu sergiler ve pekiştirir. Onetti’nin bazen çıldırtıcı, sık sık yorucu ve hemen her zaman hazine-benzeri kitaplarından söz edeceğim; ama kent de, kentsel yeraltı da, yabancılaşma ve beyhudelik duygusu da Güney Amerika’da romana ilk onunla girmiş değildir.
Kurumsal bir yayıncılığın yapılmadığı bir ülkede elmasları kesip kesip pırlantalar çıkarabiliyoruz arada ama biraz daha gecikirsek kömürleşmenin önünü alamayacağımızdan korkarım.
Daha Fazla
© Tüm hakları saklıdır.
↑ Yukarı çık
