DİĞER
"Zakes Mda ve Kemal Varol edebiyatında acı, ağıt, hayat ve hakikat, kendi ölüm kollarından üreyen, çoğalan rizomatik bir yapıda birbirine bağlanır. Her iki yazar da şiddet, ölüm ve travmanın sıradanlaştığı coğrafyalarda bireysel tarih ile toplumsal ve siyasi tarihi harmanlar ve bunu özellikle ağıt, yol, yolculuk temaları üzerinden yapar."
"O’Brien’ın izini sürdüğü temanın merkezinde cinsellik var: Joyce’un aşk ve şehvet arasına çizdiği sınır. Kitaptaki temel tez, her ne kadar her türlü dini dogmatizmi reddetmiş olsa da, sıkı Katolik eğitim alan Joyce’un hayatında ve eserlerinde bu Katolik eğitimin izlerinin görülebildiği yönünde."
“Büyülü Dağ İsviçre Alpleri’nde, Davos gibi bir yükseltide, bir sanatoryumda geçer; Zero K ise bunun tersi gibi duran bir mekânda, Orta Asya platosuna “gömülmüş” bir tesiste geçmektedir büyük kısmıyla. Birinin amacı sağaltmaktır (ama hastaların ateşi hiç 39’un altına düşmez); ötekiyse önce öldürüp sonra diriltmek gibi bir hedef gütmektedir. İki romanda da temel problematik, kişilerin girişeceği hayati kumar aynıdır: Sözlerin, düşüncelerin ve simgelerin dünyasından iradi bir hamleyle çıkarak eylemin, saf edimin alanına geçebilmek.”
"Bellek nedir ve gücü neye yeter? Kimlik, hatta kişilik – bunlar tercihe bağlı olarak çarşıdan alınabilir mi, Ross’un ad değiştirmesinde olduğu gibi? 'Bizden öncekiler kendi kendilerini yeniden icat edemediler' demişti Turgut Uyar 1950’li yıllarda, seleflerinin yeni şiirin eşiğinde durakalışlarından söz ederken – o sırada hiç kimsenin kullanmadığı bu deyimin zamanla bir alışveriş mantra’sına indirgeneceğini öngörebilir miydi?"
“Tomris Uyar’ı ona şiir ithaf eden şairlerden dolayı sevmek, Leyla Erbil’e Ahmed Arif’in aşkı ve mektuplarından dolayı hayranlık duymak, defalarca tekzip edilmesine karşın Hasan Ali Toptaş’ı 'Çocuk TV izliyordu, haczetmemek için istifa etti' efsanesinden dolayı saymak, Nilgün Marmara’yı severken intiharı ve Sylvia Plath’la 'ruh ortaklığı'nı gündemde tutmak…”
"Arkadaşlarım’ın üzerine Kalecinin Penaltı Anındaki Endişesi okunursa eğer, Handke’nin bir anlamda Bove’un romanını kendi zamanına uyarladığı rahatlıkla görülebilir. Bove Türkiye’de pek bilinmediğinden Handke sürekli Beckett ile anılıyor, ama bu çok da doğru olmayabilir. Bove’un yapıtları çevrildikçe bunu daha iyi anlayacağımızı düşünüyorum."
“Hakikat görünenin tam tersidir” diyen Rancière dikizlemeyi her şeyden önce bilme dolantısı olarak kurmaca bir eylem şeklinde tarif eder, çünkü “arkasında hakikati öğrenme arzusu vardır”. Morel’in Buluşu, anlatıcı için bir bilme romanıdır.
"Öznenin Yorumbilgisi'nde kendilik kaygısı, insanların etine saplanması, varoluşlarına nüfuz etmesi gereken bir iğne; bir huzursuzluk ilkesi, bir hareket ilkesi, varoluş boyunca sürekli endişe veren bir ilke olarak açıklanır. Bu ilke, Foucault’ya göre ahlaki rasyonalite ilkesine hakikaten bağlı kalmak isteyecek her faal yaşam içinde, her rasyonel davranışın ilkesi haline gelmiştir. Çünkü bizim modern özne olma kipimizi ilgilendirir. Dolayısıyla yürürlüğe konan, Foucault’nun arkaik yapılarda keşfettiği bir yenilik imkânıdır."
"Cheever için, 'Aslolan[ın] hep kum tanecikleri' olduğunu söylüyor Tomris Uyar. Romanlarında da görünmez bir kum saatinden sayısız kum taneciği dökülür durur, Gertrude gibi pek çok yan kahramanın hikâyesine girer çıkarız. Coverly’nin iş arkadaşının annesinin eski evlerindeki türlü çeşit börtü böceği anlatıp durması ya da Emile’in annesi, patronu, onların yaşadıkları, Moses’ın hayatını kurtardığı kadının sevgilisi olan zengin iş adamı, Betsey’in ablası ve tuhaflıkları, Honora’nın peşine düşen vergi memuru… Cheever’ın en meşhur öyküsü olan 'Yüzücü'yü hatırlamamak elde değil."
"Jodi Dean’a göre internet, politik bir örgütlenme ve eyleme geçme alanı olarak elverişsizdir, siyasi tartışma ve eleştiri de sosyal medya mecralarında amacına ulaşamaz. Çünkü sosyal medyada sunulan bir eleştiri, genel olarak internetin yapısı göz önüne alındığında, bir eleştiri olarak algılanmaz; ancak mainstream akışa sürülmüş bir başka fikir olarak işlev görür. Eleştirinin içeriği değil, akışa olan niceliksel katkısı ön plana çıkar. İnternetin yapısı için önemli olan akışın –yavaşlamadan– devam etmesidir, bu nedenle hiçbir fikir akışa etki edemez. Mesajın değişim değeri, kullanım değerini aşar."
Meursault Soruşturması, Camus’nün Yabancı'sının bir yeniden yazımını içeriyor. Davud, Yabancı’nın baş karakteri olan Meursault’nun öldürdüğü Arap’ın hikâyesini ele alıyor, Yabancı'daki boşlukları dolduruyor, bir eleştiri süzgecinden geçiriyor.
"Hüseyin Yurtdaş okurla dille dolayımlanan bir ilişki kurmak yerine, onu metinle doğrudan bir karşılaşmaya çağırıyor." Yurtdaş'ın Terpiştiriyordu'su üzerine açık uçlu bir düşünce/yazı kolektifi olan Kritik'ten bir kritik.
Daha Fazla
© Tüm hakları saklıdır.
↑ Yukarı çık
