O dünya ki, öyle güzel bahaneler, gerekçeler ve haklılıklar bularak birbirlerini öldürmeyi, yok etmeyi, bahçesine girip mamasını önünden almayı keyifle, iştahla, şehvetle sürdürürken, ayağına çelme takan bu ufacık şey karşısında şaşkına dönen eşref-i mahlûkât'a ev sahipliği de yapar.

Onların birbirlerini öldürmek için yaptıkları tanklar, toplar, bombalar, S-49' lar Covit-19' lara vız geliyordu. Yukarılarda uçuşup duran Dronalar aşağıda çoğalan Coronaları göremiyordu bile.

İnsan kardeşlerim ciddi uğraşları içinde didinirken, önceleyin şu taçlı virüsü küçümsediler ama virüs o denli küçüktü ki daha da küçümsenmeye hiç elvermiyordu. 

Corona, insanların ateşini yükseltince, ölümle burun buruna gelenler kendi aralarında ateşkes ilanıyla birbirlerini yok etmeye de ara verdiler. Buraya dikkat isterim, ara verdiler dedim, vazgeçmediler!..

İnsan evlâdı, hayat koşulları kendisini sıkıştırınca sahip olduğu, güvendiği ne varsa, onların değeri hakkında kuşkuya düşebiliyor. Barış, sağlık, bolluk, adalet gibi şeyler!

Bunun tersi de doğru, şöyle ki, benzer sıkıştırmalar yaşamı bunalttığında, o güne kadar göz ardı ettiği ne varsa onların değeri yeniden gündemlerine gelebiliyor. Umut etme, düş kurma, dalga geçme, ağırdan alma, toplumcu olma, tevazu ve hoşgörü gibi şeyler işte!

Bu her yanını parselledikleri ıslak gezegende oradan oraya kıpırdayıp duran, sıkıldıkça ve biti kanlandıkça, bir iki sıçrayışta uzaya doğru küresini terk etmeyi bile düşleyen ve buna çabalayan insanın, bu arada yapıp ettikleri ve olan biten hakkındaki yorumları ise ikirciklidir.

Şöyle ki, dindara kızan bilimdar herkesi küçümseyerek ayaklı kütüphane gibi tv'lerde dolaşırken, raflarının sanıldığı kadar dolu olmadığı görülüyor. 

Bilimdar'a ön yargıyla yaklaşan Dindar da onların bildikleri kendilerine, suçlaması ve kuşkusuyla, inançlarına sığınıp evrene kafa tutuyorlar, bize bişey olmaz, diyerek!

Yerimdar da kim? "Şefkat Yerimdar" 2017 yapımı aynı adlı harika bir film ve dizinin kahramanı. Filmde, pragmatik zihin yapısını anlatan tipik bir örnek sergileniyordu.

Dindar'ın da Bilimdar'ın da tutuculuğu onu öfkelendiriyor. Onların, kişiye özel, kimseyi beğenmeyen, ayakları yere basmayan beceriksiz tarzları, kabahatlarını ya inkâr yada başkasına havale etme ürkeklikleri ile karşılaşmak Yerimdar'ı çileden çıkarıyor. Onlarla karşılaşmak zorunda kaldığında derdini anlatamayınca, hemen şiddet göstermeye başlıyor ve ancak böyle sakinleşmeyi başarabiliyordu.

Dahası da var; çevre kirliliği, aç gözlülüğün izleri. Çevre temizliği, cılız idealizmin adı. Temizlik imandan geliyor el yıkama en kolayı, en basiti. Kolonya ikramı nostaljik anılarda zaten var.

Herkesin çok sevdiği, bayılarak tekrarladığı, o çelişik tekerleme "Birlik ve beraberlik" önerisi de anlamını yitirdi. "Yalnızlık ve ayrı ayrı olmak" öneriliyor artık.

Kovid-19 hastalığını kimse sana bulaştıramasın, ama sen de kimseye bulaştırma. Fazla dolaşma yalnız ol, başkasına yaklaşma uzak dur, merak edip elleme, çok özledim diye sarılma, içinden gelip kucaklaşma, memnun oldum deyip tokalaşma, memnun olma, ne var memnun olacak?

Ne diyorum hep; evden çıkma, elini sabunla iyice yıka, şu virüs işini doğru yap eline yüzüne bulaştırma!.. Dikkat et öksürük olma.

* * *

NOT:

Sağlık çalışanları için saat 21.00'de pencerelerden yayılan teşekkür alkışlarından sonra yeğenim ile yaptığım telefon sohbetinde dedi ki:

"Eskiden evde vakit geçirirken vicdan azabı çekerdim, bir şey yapmıyorum, bir işe yaramıyorum, boş boş oturuyorum diye. Şimdi, görev anlayışıyla evdeyim. Sorumlulukla ve önemli bir işe yarıyorum duygusuyla evden çıkmıyorum."