Silahlı çatışmada karşı tarafın kalkan olarak kullandığı sivilleri devletin öldürebileceği anlamında lâflar ediliyor. Kulaklarıma inanamıyorum.

Bir anne, oğlunun tabutu başında bağırıyor: “Affet beni oğlum, 18 bin Liram yoktu.” Işıl Özgentürk’ün geçen Pazar Cumhuriyet’te çıkan yazısında okuyorum bunu. Yazı aslında dört yıl önce yayınlanmış. Ne ki, koşullar etkisini eskitemiyor. Bu çığlık aklımdan çıkmıyor. Çok rahatsız oluyorum. “Şehitlerimize Tanrı cennetin kapılarını açsın” diye dua ediyorum, ama vicdanım susmuyor.

Yüzlerce sayfa yazabilir, günlerce konuşabiliriz, ama ....

Barış Bıçakçı’nın son kitabı Seyrek Yağmur’dan şu kısacık bölüm her şeyi anlatıyor aslında, anlayana.....

“Her gün o kadar acıya tanık oluyoruz ki, ben de artık asgari ahlak sahibi pek çok insan gibi, mutluluk rolü için dublör kullanıyorum.” dedi Rıfat.

“Onu da bulmayanlar var !” diye cevap verdi deli. “