Yaptığı programları milyonların izlediği, kalp deyince ilk akla gelen dünyaca ünlü kalp cerrahı ve sunucu Prof. Dr. Mehmet Öz'ü tanımayan yoktur herhalde.
11 Haziran 1960'da babasının görev yaptığı Cleveland'da doğan, 1982'de Harvard Üniversitesi'ni bitiren, 1986'da Pensilvanya Üniversitesi'nden tıp doktoru unvanını alan, Columbia Üniversitesi Irwing Kalp Cerrahisi Profesörü olan ayrıca anılan üniversitenin tamamlayıcı Tıp Programı'nın kurucusu olan Profesör Öz'ün kalp transplantasyonu, minimal girişimsel kalp cerrahisi ve sağlık kontrolü üzerine araştırmaları var. Kardiyovasküler cerrahide robot programını ilk uygulayan doktor olan bilim adamı. 1996'da “Yılın Amerikan-Türk Adamı”, 1999 Davos Dünya Ekonomik Forumu'nda ‘‘Yarının Lideri’’ olarak, Ekonomi dergisi Forbes tarafından, “2011 yılının en etkili 3. kişisi”, Hippocrates Magazin Dergisi tarafından “Yılın Doktoru”, Healthy Living Magazin Dergisi tarafından “Milenyum’un İyileştiricisi”, New York Magazin Dergisi tarafından “Yılın En İyi Doktoru”, World Economic Forum tarafından “Yarının Küresel Lideri” seçildi. Üç yüz ellinin üstünde orijinal yayına, kitaplara, makalelere ve birçok patente sahip. CNN, NBC, ABC ve CBS'de birçok kez programlarda yer aldı. Bu başarı tablosuna bakınca anlaşılıyor ki; önemli bir konsantrasyon gerektiren bu meslek ve mesleğe hizmet eden yetenekler Amerika'da el üstünde tutuluyor ve hak ettikleri değerlere kavuşup, maddi ve manevi olarak inanılmaz şekilde destekleniyor.
Türk orijinli birisinin yeteneklerinin bu şekilde manevi ve maddi kazanımlarla çok yönlü taçlandırması, ve dünya çapında bu kadar güçlü ve çarpıcı bir kariyere sahip olması gerçekten etkileyici. Tüm bunların yanı sıra Dr. Öz'ün şartları itibariyle önemli bir idealizm barındıran ve dünyada az sayıda hekiminin tercih ettiği kalp ve damar cerrahisinin en değerli cerrahlarından birisi olması ve bilimsel alanda yaptığı çalışmaları onun işine ayrıca eşsiz bir farkındalık yaratıyor şüphesiz.
Türkiye'ye baktığımızda ise yetenekli ve değerli bir kalp cerrahının yetişmesi başlı başına büyük bir iddiayı temsil etmesinin ötesinde az seçilen veya hiç seçilmeyen bir yolu da temsil ediyor aynı zamanda. Nedensellik bağı kurmaya bağladığımızda, her şeyin başında ülkemizde Tıp fakültesini kazanıp girmenin hiç kolay olmadığını görüyorsunuz. Hadi girdiniz ve bu zor eğitimi tamamladınız, mezuniyet sonrası hekimlerce nadir seçilen kalp cerrahisini seçtiniz diyelim. Altı sene eğitim, altı sene ihtisas, üç sene uzmanlık öncesinde ve sonrasında mecburi hizmetin ardından asgari beş sene de birilerinin yanında çalışıp mesleki derinliğinizi arttırmanız ve tek başınıza bu işte dikeyleşip kalp cerrahisi yapabilmeniz için geçirmeniz gereken asgari süre. Bu şartlar altında zaman bulup aile kurmanız zorlaşıyor veya mevcutta bir aileniz varsa bu şartlar altında aile fertlerine ayıracağınız zamandan fedakarlık yapmak durumunda kalıyorsunuz. Ez cümle 37 yaşından önce iyi bir kalp cerrahının yetişmesi neredeyse imkansız hale geliyor. Bu yaşa gelince özel hastanelerde para yapmayı tercih etmeniz halinde ciro baskısı ve hak edişlerle enerjinizi bitiriyor bilimsel aktivitelerden uzaklaşıyorsunuz. Tekrar idealizm ve üniversite der iseniz; bu kez YÖK'ün üniversite ortamındaki sınırlayıcılığını, ücretlerin yetersizliğini ve çalışma koşullarının zorluğunu deneyimlemeniz kaçınılmaz oluyor. Kalp cerrahisinde bir ameliyatın ortalama üç-dört saat sürmesinin stresli, yorucu ve yıpratıcı olması kadar hayati risk içermesi nedeniyle hasta kurtarılamadığı durumlarda zaman zaman kalp doktorlarının aile bireyleri tarafından dövülmesi veya öldürülmesi de ve ülkemize mahsus bir diğer risk olsa gerek.
İçinizi kararttı değil mi bu kutsal mesleğin ülkemizde düştüğü durum? İçinizi ısıtacak bir şeylerden bahsedelim o zaman. Tüm risklerine ve her şeye rağmen hayati risk taşıyan bir kalp ameliyatını başarıyla gerçekleştirdiğinde duyduğu mesleki haz ve o insanla arasında oluşan duygu bağını hiçbir yerde bulamadığını ifade eden idealizmin zirvelerinde dolaşan bir kalp cerrahı olan; Prof. Dr. Ergun Demirsoy'dan bahsedelim. Yaptığı kalp ameliyatlarında kalplere sadece cerrahi anlamda değil duygusal anlamda da dokunup şifa vermekle beslenen ve buradan aldığı enerjiyle az seçilen bu yolda büyük bir aşkla yol alan bir profesör.
İçindeki insan sevgisi ile bazen üyesi bulunduğu “Dünya Sınır Tanımayan Doktorlar” örgütünün organizasyonu ile Hint Okyanusu'nda Mauritius Adası'nda gönüllü kalp ameliyatları yaparken bazen de ülke sevgisiyle etkin olarak yer aldığı sivil toplum örgütlerinde hayır işlerinde aktif olarak görev yaparken onu görmeniz mümkündür.
Aslında satırların yazarı olarak kendisin bu az seçilen yola girmeden çok önce lise döneminde tanıma şansına erişmiştim. Dünya şampiyonu olan Trabzon Lisesi'nin futbol takımının santraforu ve kaptanıydı. Aynı zamanda basketbol takımında yer alıyor çok iyi hentbol, masa tenisi oynuyor ve yüzüyordu. Hepsinden önemlisi o dönemin şampiyonluklar yaşayan Trabzonspor'un efsane geniş kadrosunda okuldan ve dershaneden zaman buldukça genç yetenek olarak zaman zaman yer alıyordu. Biz onu aramızda ''eşsiz bir yetenek'' olarak tanımlıyorduk. Adeta spor için doğmuştu ve herkes ondan spor alanında kariyer bekliyordu. O dönemde kentin en önemli tutkusu olan topun peşinden gitmeyip, tıp fakültesini kazanıp hepimizi şaşırtıyordu. Zira, az seçilen yolları keşfetmekte ve ezber bozmakta üstüne yoktu.
Yıllar sonra karşılaştığımızda bu iddialı insanın başarılı bir profesör, idealist bir bilim adamı olarak tekrar karşıma çıkması beni hiç şaşırtmamıştı. Yaptığı her işe kendini adayan, çalışkan, başarı odaklı ve üst düzey bir yetenekti ne de olsa. Yine az seçilen yoldan gidip kalp cerrahisini seçmişti.
Ona bir gün lise deki sohbetimizi anımsattım. Kendisine sportif alanda nasıl bu kadar yetenekli ve komplike sporcu olmayı başardığını sormuştum. O da “Kendisinden topa daha iyi vuran, daha iyi topa yükselen, çalım atan, koşu yapan ve daha iyi fiziğe sahip sporcuların olduğunu, ama kendisini farklı kılan özelliğin; bir kaç saniye sonra olabilecekleri onlardan önce hissetmek olduğunu” ifade etmişti. Tanrı vergisi bu sezgisellik ve öngörü ameliyatlarında da ona çok büyük avantaj sağlıyor olmalı diye içimden düşünmüştüm.
O da bana bir anektod aktardı. Dünyaca ünlü karaciğer nakli hocası Prof Dr. Munci Kalayoğlu beyin ölümü gerçekleşen bir hastadan karaciğerini çıkarırken tesadüfi ve eş zamanlı olarak Profesör Demirsoy da kalbini çıkarmış. Operasyon esnasında elindeki hüner, konsantrasyon ve yeteneği Prof. Kalayoğlu'nu çok etkilemiş ve dikkatini çekmiş ve operasyon sonrası Prof. Demirsoy'u onore ederek kalp nakli (transplantasyonu) konusunda uzman Chicago'da Loyola Üniversitesi'nden davet almasını sağlamış. Prof. Demirsoy daha önce İsviçre ve Belçika'da altışar aylık bilimsel çalışma olanağı sağlayan ve zaman zaman oluşan bilimsel açlığını gideren bu daveti de her zaman ki idealist yönüyle tereddütsüz kabul ederek ailesinin de rızasını alarak yola çıkmış. Amerika'da altı aylık eğitimini başarı ile tamamlayıp gösterdiği başarılı performans ile hastanenin ve yeni dünyanın ayrı ayrı sunduğu çok önemli imkanları geri çevirerek her zamanki gibi az seçilen yoldan giderek vazgeçemediği ülkesine geri dönmeyi tercih etmiş.
Son dönemde, aldığı kalp nakli eğitimi ile ilgili olarak çalıştığı hastaneye ruhsat almak için uzun süredir uğraştığını bu konudaki deneyimini Türkiye'deki hastaları için kullanacağı günü sabırsızlıkla ve heyecanla beklediğini duydum.
Yetenekler ağaçta yetişmiyor. Kolay bulunmuyor. Dünyayı dönüştüren gücü temsil ediyorlar. Bu yüzden ülke olarak keşfedip yetiştiremiyor olsak bile en azından onları koruyup destekleyebiliriz diye içimden geçirirken bir yandan da yüksek sesle düşünüyorum.
Bu iki başarılı kalp cerrahı profesörümüzden;
Dr. Öz Amerika'da değil de Türkiye'de doğsaydı, bu gurur duyduğumuz başarı öykülerini yazması mümkün olur muydu?
Veya
Dr. Demirsoy Trabzon'da değil, bu yetenek ve idealizmle Cleveland'da doğsaydı oradaki mevcut imkanlardan ve desteklerden yararlansaydı, öğrenilmiş ve öğretilmiş çaresizlikler yaşamasaydı acaba ne yapardı?
