Normal şartlar altında bir parlamentoda, bütçe görüşmesi, o parlamentonun en önemli görevidir.

Anayasa'ya, yasalara, TBMM İç Tüzüğü'ne bakarsanız, bizim parlamentomuz için de böyle olmalıydı.

Benim gazeteciliğe başladığım yıllarda bütçe görüşmelerinin komisyonda başlaması ve TBMM Genel Kurulu'nda tamamlanması arasında geçen süre çok önemliydi.

12 Eylül'ün siyasi partiler ve seçim kanunlarında yarattığı düzenin gelip dayandığı yer de milletvekillerinin sahiplerinin millet değil, parti genel başkanları olması oldu.

O günden beri de bütçe kanunlarının bir önemi kalmadı, komisyon çalışmaları yapılması mecburi olduğu için yapıldı, TBMM "bütçe hakkından", yürütme lehine feragat etmiş oldu.

Onun için bir bütçe görüşmesinin TBMM Genel Kurulu'nda yumruklu bir kavgaya dönüşmesinde şaşılacak bir durum yok.

İyi Partili milletvekilini hastanelik eden, ölümün kıyısına kadar getiren yumruğu atan AKP'li milletvekili, sahibine göre davrandı.

Onu o salona sokan iradenin gözüne girebilmesi için kendince seçtiği yol buydu.

TBMM'deki varlığını kanun tekliflerinde, genel görüşmelerde vs. gösteremeyen milletvekili, kendisini patrona beğendirecek başka yollar arar.

Bunlardan bir tanesi de kaba kuvvet kullanmak.

Meclis'in kavgaya en çok karışan milletvekillerinin, yasama faaliyetlerinde en etkisiz elemanlar olması bu nedenle tesadüf değildir.

Her yasama döneminde bu tür bir iki milletvekili çıkar, belki de alışmamış olmamız bizim kabahatimiz.

Ancak öyle görünüyor ki bu sefer ki sıradan bir magandalığın da ötesinde.

Medeni insanlar, böyle bir şiddet olayına karıştıklarında en azından utanırlar.

Mahcup bir yüz ifadesiyle "böyle olmamalıydı, şöyleydi, böyleydi" gibi bir savunma içinde olurlar.

AKP'li magandada gördüğümüz ise böyle bir mahcubiyet değil.

Tam tersine pişkinlik diye tanımlanabilen bir tavır içinde.

"Özür dilemeyeceğim" diyor.

"Böyle şeyler olur" diye bir mazereti var çünkü.

AKP Bursa Milletvekili Zafer Işık, TBMM Genel Kurulu'ndaki bütçe teklifi görüşmelerinde İYİ Parti Trabzon Milletvekili Hüseyin Örs'ün başına yumruk atarak yoğun bakıma kaldırılmasına neden oldu.

Partinin sözcüsü ondan da pişkin, yumruklaşma nedeniyle Kemal Kılıçdaroğlu'nu sorumlu tutuyor:

"Sözel şiddet Sayın Kılıçdaroğlu tarafından başlatıldı ve maalesef bu noktalara kadar gelmiş oldu."

Partisinin Genel Başkanı gibi "bunlar daha iyi günleriniz" demediği ve "sayın, maalesef" gibi kelimeleri kullandığı için acaba teşekkür mü etsek?

Üniversitede hoca olmuş bir başka maganda, meclis magandasını övdü:

"Adamın dibiymiş. Anlayana anladığı dilden konuşmuş. Bu bir ecdat geleneğidir, elleri dert görmesin. Müslüman, yeri ve zamanına göre hareket etmesini iyi bilendir. Pısırıklar, Zafer Bey Kardeşimin bu adam gibi tavrını görsün de örnek alsın İnşaAllah..."

Bu yaptığı açık bir şiddet çağrısı değil mi?

TCK'nın 216. Maddesi'nde tarif edilen "Halkı Kin ve Düşmanlığa Tahrik Suçu" başka nasıl işlenebilir?

Böyle bir magandanın üniversitede hala ders verebiliyor olması, Türkiye'de akademi için utanç sayılmalıdır.