Siyasal hayatı yakından takip eden hem siyaset bilimci hem de gazeteci olarak iki büyük iddiam vardı.

Biri kısmen gerçekleşti. Diğeri için Cumhurbaşkanı ve çevresi çalışıyor.

Nedir diyeceksiniz?

Birincisi… 2007 yılında Vatan gazetesinde yazdım. Sonra çeşitli vesilelerle yineledim, (Vatan ne güzel gazeteydi, nasıl kıydılar, neden yok ettiler, ayrı konu) Erdoğan Putin gibi olmak istiyor dedim.

Taaa 14 yıl önce.

'Putin gibi geniş yetkilerle donanmak istiyor, tek adam olmak istiyor, ülkeyi tek başına yönetmek istiyor, ağzından çıkanın yasa kabul edilmesini istiyor, herkesin kendisine biat etmesini istiyor, bütün amacı bu' diye yazdım.

Oldu mu?

Oldu.

Putin gibi oligarklarını oluşturdu, devletin bütün imkanlarını ve parasını bir avuç müteahhitte sundu, medyasını yarattı, bürokrasiyi yok etti, sivil toplum kuruluşu bırakmadı. Sesi çıkanın kafasına bindi.

Putin Karadeniz sahilinde devasa yazlık saray yaptırdı, Monako'dan büyük olduğu iddia ediliyor. Yüzlerce odalı mekanları, helikopter pistleri, yüzme havuzları, özel plajlarıyla…

Erdoğan da Akdeniz sahilinde benzerini yaptırdı…

Bu konuda Putin ile yarıştı.

Millete, 'itibarda tasarruf olmaz' diye yutturdu…

Gel gör ki; Erdoğan'ın bu düzeni sürdürmesi zor. Hatta imkansız. Çünkü, lastik patladı da araba her an devrilebilir.

Neden mi?

Kasada para yok da ondan.

Putin'in petrolü var, doğalgazı var. Erdoğan'ın yok. Putin'in ülkesinde ekonomi şöyle böyle. Halk çok da şikayetçi değil. Erdoğan'ın ülkesinde ekonomik buhran var.

Erdoğan'ın ülkesinde halk inim inim inliyor.

Bir fark daha var, Putin muhalefeti dize getirdi, Erdoğan getiremedi. Hâlâ güçlü muhalefet damarı var, hâlâ az çok demokrasi var.

Sonuçta Putin'i taklit etti, izinden yürüdü, Putin gibi oldu ama sefasını süremiyor.

Bir ayağı uçurumda!..

Erdoğan'ın bir ayağı uçurumda olduğu için bir, bir buçuk yıldır parlamenter sisteme dönüş yollarını arıyor.

Bir buçuk yıldır, bunu iddia ediyorum. Çünkü tek çıkış yolu bu.

Muhalefeti ikna edip güçlü başbakanlık düzenine geçmenin peşinde. Bahçeli'nin öncülüğünde kurulan sistemden memnun değil. Çünkü artık yüzde 50+1 oy alması mümkün değil, kendisi de farkında.

Parlamenter sisteme dönse bu dağınık yapı sürerse yüzde 30'le bile iktidar olabilir. Bilemedin koalisyon kurar.

Saray'ı kaybetmez.

Zaten bölünmüşlükten yararlanarak İstanbul Belediye Başkanlığı koltuğuna yüzde 25,1'le oturmadı mı? Rakipleri, İlhan Kesici (ANAP), Zülfü Livaneli (SHP), Bedrettin Dalan (DYP), Necdet Özkan (DSP), Ahmet Vefik Alp (MHP), Ertuğrul Günay (CHP) idi.

Bölünmüşlüğe bakar mısınız?

Merkez sağın yüzde 37 oyu varken belediye başkanı çıkaramadı.

Merkez sol, yüzde 32 ile avucunu yaladı.

Milli Görüş yüzde 25 ile İstanbul'u aldı.

Bugüne gelirsek, sol kendi içinde bölünmüş değil; ama yüzde 25'lerde. Merkez sağ kendi içinde bölünmüş değil, yüzde 28/30 bandında. Erdoğan 1994'e oranla çok şanslı çünkü büyük buhrana rağmen hâlâ birince parti.

Parlamenter sisteme dönmek en çok onun işine yarar. Bunun yollarını arıyor, punduna getirse hamleyi yapacak.

Bahçeli'nin siniri bundan.